Size kötü bir haber vereceğim. Kısa ve az. Ama gerçek.
Önceleri dumanlı bir duygu halindeydi. Sonra korkumsu bir duygu oldu.
Unutulur gider, uzaklaşır geçer dedim. Olmadı. Korkumsu duygu soyundu gerçek bir gülmezlik oldu.
Kalemler sanki büyüdü ve çoğaldı. Mürekkep şişelerim damacanalara benzedi. Kağıtlarım çocukluğumun ilk denizleri kadar uçsuz, bucaksız, sayısız oldu.
Eski resimler, eski mektuplar, okuldan kalan ufak-tefek, teller, camlar, mikalar irileşti. Yığınlaşıp önüme çıktılar. Pullar, eski paralar tona ulaştı, o küçük kutucuklar sandıklara döndü.
Bugün Pazartesi diye düşünmeye korkuyorum. Cuma deseler irkiliyorum. Saat 12'ye 5 var diyorlar, soğuk terler, ürpermeler kaplıyor.
Uyusam da dinlensem diyorum. Uyumak istemiyorum.
Şimdi bahçeye çıkmalı. Bana son zamanlarda bir değişme geldi. Başladığım bir konuda konuşurken birdenbire unutuyorum. Saçmalıyorum. Doğru dürüst söylenmekten, birbirine bağlı akan sözler sıralamaktan artık hoşlanmıyorum.
Ne diyordum, şimdi sokağa çıkmalı. Hatta bir ağaca çıkmalı. Yürümeli yürümeli. Yoruluncaya kadar...
"Özdemir Asaf"
She & Him - Never Wanted Your Love
1 yorum:
Yorum Gönder