Yalnız ve sevgisiz "AŞTİ"

Ankara'ya son gittiğimde düşünmüştüm bunu "Onca senem geçti, hiç karşılayanım olmadı" diye. Yolcu edenlerim oldu elbet; eski sevgililer, ölüler, kalanlar... Bunu benle değil de AŞTİ'nin kendi yalnızlığı ve sevgisizliğiyle açıkladım sonra. Gelen yolcu peronu yanlışlıkla yapılmış ve orada unutulmuş gibidir; gelenler (o da zorunluluktan) dışında kimse görmez orayı sanki. Üstünden yanlışlıkla geçerken dehşetle fark ettiğiniz Melih Gökçek köprüleri gibidir kaderi. Bunun içindir Ankara'ya vardığınızda içinizi tarifsiz bir kederin kaplaması, dünyanın en yalnız insanı hissedip biçare kalıvermeniz. İstanbulluların tekrarlamaya bayıldıkları o sıkıcı şaka da buradan doğmuştur belki: "Ankara'ya gitmenin en güzel yanı İstanbul'a geri dönmektedir."

"Uğur Yüksel"Radikal

The Hollies - Bus Stop