Gitar parçalama rutini kaza eseri başladı. Kopenhag’da çalarken
beni sahneden aşağı çektiler. Her şey harika gidiyordu. Gitarımı sahneye
fırlatıp sahneye geri atladım. Gitarımı yerden aldığımda ortasında bir
çatlak oluşmuştu. Tepem attı ve lanet şeyi parçaladım. Seyirci çıldırdı
-’kayıp akort’u bulmuştum sanki. Bu sadece gösteri amaçlı değil, izah
edemeyeceğim bir duygu. Annen baban seni izlemediğinde içinden geleni
yapmak gibi…
İçimdeki kötü parçaların dışavurumu belki. Yani ne kadar tatlı ve
sevimli olursan ol, derinde bir yerde kara ve çirkin şeyler var. Ben
benimkileri sahnede dışavuruyorum, böylece kimsenin canı yanmıyor. Bu,
seyircinin de yararına. Sistemlerindeki bütün o şiddeti açığa
çıkarıyoruz. Biz şiddet içeren müzik çaldığımızda onların içindeki
şiddet de açığa çıkar. Bunu birbirimizin kafasını patlatarak yapmayız,
ipeksi bir şiddettir bu daha çok. Yani, hüzün de şiddet içerebilir...
Sıfırdan Başlamak: Benim Hikayem "Jimi Hendrix"
0 yorum:
Yorum Gönder