Büyük usta Sait Faik 'Alemdağ'da Var Yılan' kitabında, "bir insanı sevmekle başlar her şey" der, sonra da ironik bir şekilde "burada her şey bir insanı sevmekle bitiyor" diyerek noktayı koyar. Ne tuhaf başlayan her şey bitiyor ve biten her şey unutulmaya yüz tutuyor. Hayata baktığın pencere ne kadar büyükse ruhun o kadar ışık alıyor sadece. Yaşam kimi zaman bir düş, kimi zaman bir gerçek. Bir elmanın iki yarısı. Algılar, sezgiler, kurgular, gerçekler arasında gelip giden bir takım umutlar. Asıl sorun ise bu umut kaybolduğu zaman ortaya çıkan trajedi. Ruhun ve bedenin o zaman ikiye bölünüyor. Ve bu asla bir elmanın iki yarısı gibi olmuyor. Ağır basan taraf diğerine bir azınlık gibi işkence çektiriyor. Katıksız mutluluk mu? Cüneyt Arkın abimizin dediği gibi; "Canımın içi böyle şeyler sadece romanlarda olur." Ve ne yazık ki her roman da biter. Tıpkı senin gibi, benim gibi...
0 yorum:
Yorum Gönder