"Şimdilerde bir çocuğa "Al şu değneği; bu senin atın, bacaklarının arasına sıkıştır, sonra kırlarda rüzgar gibi koş!" desek acaba yüzümüze nasıl bakar?"
Gökhan Özcan
Biz çocukken çok büyüktük; oyuncaklarımız baş ucumuzda bizi koruyan meleklerdi, onlarla oynamaya kıyamayan güzel çocuklardık. Her birimizin vazgeçemediği bir oyuncağı vardı. Şimdiyse yenisini alırız telkiniyle büyütülen, eskinin değerine değil gelecek yeninin mevcut olduğuna inandırılmış çocuklar yetiştiriyoruz. Dün bozulan oyuncağın tamirini değil, bugün yenisini isteyen çocuklar, şimdilerde bozulan dostlukların tamirine değil yenisine yöneliyorlar böylece..
Sidney, Avustralya'da 1913 yılından beri hizmet veren özel bir hastane var. Ancak bu hastane ne insanlara ne hayvanlara hizmet vermek için kurulmuş. Burası dünyanın en köklü ve şöhreti her yere yayılmış "Oyuncak Bebek Hastanesi". Biz büyüklere duyulduğunda dahi en güzel hissi beslememizi sağlayan 101 yıllık bu hastane bazen nesilden nesile hatıra olarak kalmış plastikten porselene bütün oyuncak bebek türlerini tedavi ediyor.
Reutars' un başarılı fotoğrafçısı Jason Reed, Sidney'deki bu hastaneye giderek tüm süreci fotoğraflamış. İşte her bir oyuncağın tamirine ne kadar özen gösterildiğini, içinden masallar, rüyalar, hayaller, çocuklar, çocukluklar geçen "hasta"ların yer yer ürpertici, yer yer samimi fotoğrafları:
0 yorum:
Yorum Gönder