Sözgelimi sesinin resmi çizilseydi, masmavi olurdun sen. Bunu sesini
duyunca anlıyorum. Sanki akıp giden bir ırmağın içinden konuşuyorsun.
Eğer adımlarının resmi çizilseydi kahverengi olurdun. Çünkü sen en çok dağlara doğru yürümeyi seviyorsun.
Islığının resmi çizilseydi senin, kabuğundan sıyrılmaya çalışan bir salyangoz olurdun.
Bakışlarının resmi çizilseydi, düpedüz kendi gözlerinin rengi olurdun. Gözlerinin resmini çizmeye gerek yok. Çünkü onlar açık kahverengi zaten.
Kalbinin resmi çizilseydi diyorum, pencerenden gökyüzünü gösteriyorsun. Gökte rengarenk gökkuşağı olmayı seçmiş yedi rengi görüyorum.
Senin gözyaşlarının resmi çizilseydi, yeşil olurdun. Çünkü çimenleri gördüm dün, ıpıslaktı. Yine ağlamışsın sen."
Gördüğün gibi başlayan bitiyor. Her nasılsa, gelen gidiyor. Elinde tuttuğun gazoz kapağını şu çimenli yokuştan aşağı bırakabilirsin artık. Nasıl olsa dönüp dolaşıp yine bir yerlerde karşılaşırız seninle.
Haydi bırak dedim, bana öyle bakma. Gazoz kapakları ne işine yarayacak sanki?
-Hüzünlü mü bari?
-Hem de nasıl...
"H. Salih Zengin"
Woodkid - I Love You
0 yorum:
Yorum Gönder