Egoları ile savaşmaktan burnunun ucunu bile göremeyen insan denen canlı. Pavese kadar yaşamaktan korkan, Sadık Hidayet kadar umutsuz, Sartre kadar mesafeli, Camus kadar bulanık insan. Oysa yaşam dediğimiz nedir ki? Üç-beş merhaba, biraz gülümseme, bir tutam yaşama sevinci, bir avuç kır çiçeği, gökyüzünde bir bulut, yeryüzünde bir ev, büyük bir ağaç gölgesi, bolca acı ve bir avuç toprak. Varlık yokluk ve hiçlik. Kim bilir belki bir gün başka şeylerden konuşuruz.
0 yorum:
Yorum Gönder