Ve Eylül. Denize nazır bir Ege kasabasında, dolunaylı bir akşamın
hüznünü özlemek. Sol yanımızda dağlar, sağ yanımızda balıklar, ortada
biz. Anason kokulu bir masa, avucumda sarı bir güz çiçeği. Karşı kıyıdan
mevsimsiz bir deniz feneri göz kırpıyor. İçimde hafif bir ürperti.
Şuursuz şuursuz dünyayı sevmeler, köpeklere selam verip, kedilerle açık
saçık konuşmalar, sebepsiz yere gevşek gevşek gülmeler. Bazı hüzünler,
bazı yağmurlar, bazı bitmemiş şiirler. Savruluşumuz hep bundandı. Biraz
Camus, biraz Nietzsche, biraz Biz.... İşte Eylül. Edip'in dediği gibi;
"Ne gelir elimizden insan olmaktan başka."
0 yorum:
Yorum Gönder