Aşk örgütlenmektir bir düşünün abiler

Bugün 13 Temmuz. 2002 yılının bu sıcak yaz gününde, İkinci Yeni’nin en büyük isimlerinden, “yalınayak şiir”in babası mülksüz ve itaatsiz şair Ece Ayhan bu dünyaya gözlerini kapadı. Ece Ayhan, 1931 yılının Eylül ayında Datça’da dünyaya geldi. Ailenin ikinci çocuğudur. Ortaokul ve liseyi parasız yatılı okur ve bu yıllar mısralarına şu şekilde yansır.

“Aldırma 128! intiharın parasız yatılı küçük zabit okullarında
her çocuğun kalbinde kendinden daha büyük bir çocuk vardır
bütün sınıf sana çocuk bayramlarında zarfsız kuşlar gönderecek…”

Üniversite eğitimini Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde tamamlar. 1959 yılında Mülkiye’den mezun olur. Kaymakam olarak Sivas’ın Gürün ilçesine atanır. Fakat devlet memurluğu ona göre değildir. Tüzüklerle çarpışmaktan yorulmuştur artık. Ruhunu boğan bu memuriyet hayatından istifa eder ve çok sevdiği İstanbul’a yerleşir. İki sene sonra ise 1962 yılında evlendiği eşi Deniz Hafize Hanım’ı kaybeder.

İlk şiiri 1954’te Türk Dili Dergisi’nde yayımlanır. Dili kendine özgü, kapalı, çağrışım ve göndermlerle doludur. Ece Ayhan, mor olarak tanımladığı şiir rengiyle İkinci Yeni’de farklı bir kulvar açar kendine. Edip Cansever şöyle tanımlar onun şiirini: “Kendine sürgün, adresi olmayan bir yaratık.”

Ece Ayhan ‘anlaşılmaz olarak nitelenen şiirini tarif etmek için bir keresinde şöyle demişti. “Bir gün yengeçler bakarlar ki bir yengeç, adam gibi doğru dürüst yürüyor; sarhoş sanmışlar onu.”

Ne diyordu Ece Ayhan ‘Mor Külhani’ şiirinde;

“Şiirimiz karadır abiler

Kendi kendine çalan bir davul zurna
Sesini duyunca kendi kendine güreşmeye başlayan
Taşının mal helalarında kara kamunun
Şeye dar pantolonlu kostak delikanlıların şiiridir
Aşk örgütlenmektir bir düşünün abiler”

Ece Ayhan 1974’ten ölüm tarihine kadar, beynindeki tümör’ün yol açtığı hastalıklarla mücadele etti. Hayatı boyunca zengin olmadı. Hep ekonomik sıkıntılarla boğuştu. Son olarak İzmir’de bir huzurevine yerleşti ve herşeyi zamana bırakarak hayata veda etti…