Ah Muhsin Kanadıkırık Ah...

"Nasılsınız bakalım? Suyu görünce kendinize geldiniz değil mi? Efendim?...Ne dediniz? peki başüstüne. Bir daha müziğinize zamanında başlarım..Ya siz? Siz nasılsınız Sevda Hanım? Bunlar duymasın ama Safiye Ayla'yı sizin için çaldığımı bilin..Size özel bir ilgi duyduğumu bilmenizi isterim..."

"Çiçekler ölmüş..Hepsi. Eskiden bir yer ayarlardın, güneşi iyiyse yerini de sevdiyse ne biçim açardı. Şimdi güneş aynı, ışık aynı, yer aynı...Suni gübre istiyorlar, 1-2 gram potas koyunca bir coşuyor namussuzlar ama sonra. Ölüyorlar..."

Yukarıda replikler çiçeklerle konuşacak kadar naif bir yüreğe sahip Muhsin Bey'e ait. Benim çocukluk kahramanım ne Süpermen, ne Örümcek Adam, ne de Kaptan Amerika idi. Benim kahramanım bu ince yüreğe sahip Muhsin Bey'di. Her zaman en sevdiğim Türk Filmleri listesinde bir numarada yer alan Muhsin Bey 1980 sonrasında değişen Türkiye'yi anlatıyor. Herakleitos'un "Değişmeyen tek şey değişimdir" sözünü doğru çıkarırcasına değişen değerleri, yitip gidenleri ve onların yerlerine gelenleri anlatan bir doruk noktası. Ne tuhaf değil mi şimdi biz bu değişime "gelişme" diyoruz, değişimin beraberinde gelen yozlaşma, kirlenme ve yok olmayı görmezden gelerek.

Yönetmenliğini ve senaryosunu Yavuz Turgul'un yaptığı Muhsin Bey; ömrünün hazan mevsimini yaşayan, işleri hep ters gitmiş, turnayı hiç bir zaman gözünden vuramamış, Klasik Türk Müziği sevdalısı, bunun tersi olarak arabesk müzikten nefret eden, yel değirmenlerine karşı duran müzik organizatörü Muhsin Kanadıkırık ile Urfa'dan gelen yanık sesli türkücü adayı Ali Nazik'in hikayesini anlatan bir film. Turgul'un hikayede iki müzik türünün çatışması üzerine kurduğu film aslında o dönemde yaşama yansıyan topyekün bir değişim ve kültürlerarası çatışmaya tanıklık ediyor. Büyük sevdalar, dostluklar yerini çıkar ilişkilerine bırakmış. Kolay yoldan para kazanmak devrin dillere dolanan anahtar sözcüğü olmuştur. Tek arzu edilen hangi şart altında olunursa olsun kolay yoldan zengin olmaktır. Emek, bilgi, alınteri, saygı gibi kavramlar tarihe karışmak üzeredir. Değişen zihniyete paralel olarak, bir şehrinde çehresi değişmektedir. Tarihe tanıklık eden eski Beyoğlu binaları yıkılır, yerlerine iş merkezleri ve otoparklar yapılır. İşte böylesi bir dünyada bildiğinden taviz vermeyen tek insan Muhsin Bey'dir. İnandığı değerler uğruna hapise girmekten bile çekinmez. Fakat Ali Nazik, kurulmakta olan yeni düzeni temsil eder. Başlangıçta saf ve temiz olan bağrı yanık Anadolu delikanlısı kısa yoldan şöhret olma yolunu seçerek Muhsin Bey'i hayal kırıklığına uğratır.

Muhsin Bey hapisten çıktığında karşısında uğruna kendini ateşe atmaktan çekinmediği Ali Nazik yerine şan şöhret sevdalısı bir arabeskci bulacaktır. Asıl soru burada başlar. "Kazanan" ve "kaybeden" kimdir aslında? Bu sorunun cevabı şu replikle veriliyor aslında;

Ali Nazik : "Agam kusura kalma kendimi kurtarmam gerekti"
Muhsin Bey :..."Kurtardın mı bari?"

Film zaman zaman yarı belgesel bir anlatıma girerek filmin gizli başrolünü oynayan dönemin İstanbul'unu çok güzel bir şekilde anlatıyor. Tüm incelikleri ve güzellikleri ile kapanan bir devre şahit oluyoruz. Beyoğlu'nun arka sokakları, müzikholler, figüranlar kahvesi, dönemin ses yarışmaları ve yavaş yavaş ivme kazanan arabesk kültürü. Samimi ve naif anlatımı, Atilla Özdemiroğlu'nun film için yapmış olduğu müzikleri, özenle çizilmiş karakterleri, mekan kullanımı, akıcı senaryosu ile Muhsin Bey Türk Sinema tarihinde bir doruk noktası olmaya devam diyor.

"sen beni öpersen belki de ben fransız olurum
şehre inerim bir sinema yağmura çalar"

Ah Muhsin Ünlü Ah....

Baba Zula - Bir Sana Bir De Bana

İlhan İrem - Yazık Oldu Yarınlara