Gazeteler, dergiler, televizyonlar, internet, iletişim uyduları, saymakla bitmiyor bizi 'birbirimize bağlayan' iletişim araçları. Sanıyoruz ki yirminci yüzyılın sonunda bütün bunlar insanlığın kolektif hafızasını güçlendirdi, genişletti. Oysa tam tersine. Şimdi her zamankinden daha çok, tek tek bireylerin hafızalarına, anılarına, yaşanmış, akla ve yüreğe kazınmış anlara ihtiyacımız var. Bilgi yaygınlaştıkça seyreliyor, kıvamını kaybediyor. Her gün gazetelerde, televizyonlarda gördüğümüz şeyler giderek daha kolay unutuluyor. Unutmamak için teknolojiye değil birbirimize ihtiyacımız var. Bakın çevrenize ve unutmayın: Kardeşlerimiz ölüyor yüreğimizin dörtbir yanında; ve gecenin karşısında yapayalnızken, bizim hafızalarımızdan başka hiçbir şeyleri yok.
"Bülent Somay"
0 yorum:
Yorum Gönder