Yalnızlar Rıhtımı

Güner: Saçma buraya gelişim,aptalca bir şey. genç kız gibi. Hiçbir zaman genç kız olmadım halbuki. Kendimi bildim bileli böyleyim.

Rıdvan: Arada bir dünyasını değiştirmeli insan.

Güner: Benim dünyam yok.

Rıdvan: Yaşadığın hayat?

Güner: Farkında bile değilim..

Rıdvan: Hasretini çektiği bir şeyi olmalı insanın. Bir başka diyar, para, belki de bir ev..

Güner: Hasretini çektiğim, beklediğim hiçbir şey yok. Ne diye lafını ediyoruz böyle şeylerin. Boş ver. Senin benden farkın ne? Hasretini çektiğin ne var? Yalnızlığına sığınmış yaşıyorsun besbelli.

Rıdvan: Bir bakıma öyle. Beklediğim bir şey yok. Alışıyor insan. Limanlarda kadınlar, hepsi birbirinin aynı. Yüzlerini bile hatırlamıyorum.

Güner: Benden farkın yok, dedim ya. Bir sürü erkek, hepsi de aynı potadan dökülmüş..

Rıdvan: Öyle. Bir umudu olmalı insanın, nafile yaşamak. Limanlar bile birbirinin aynı.

Güner: Bir bekleyenin de olmadı mı hiç?

Rıdvan: Anam vardı bir vakitler. Üsküdar’da küçük bir ev, penceresinde sardunyalar. uzak günler,sanki hiç olmamış gibi..Bir bekleyeni olması şart mı insanın?

Güner: Bilmem.

Rıdvan: Güner, madem ki birbirimize benziyoruz, neden beni bekleyen sen olmayasın?

Güner: Ben ?

Rıdvan: Niye olmayasın Güner?

Güner: Küçük bir ev.

"Yalnızlar Rıhtımı (1959), Ö. Lütfi Akad"

Wild Beasts - Thankless Thing