BBC Radio 1'in kırk yıllık diskjokeyi John Peel, 2004 yılında 65 yaşında Peru'da tatil yaparken kalp krizi sonucu hayatını kaybetmişti. Büyük usta birçok grup için sıradan bir radyo programcısı değil, bir ağabeydi. Hayranı olduğu grupları sonuna kadar destekler, bu tavrıyla bütün gruplara cesaret verirdi. Öyleki bu alemde John Peel Sessions serisi olmayan müzisyenlere kız bile vermiyorlardı.
2001 yılında John Peel, The Undertones grubunun "Teenage Kicks" şarkısının sözlerinin niye mezar taşına yazılmasını istediğini anlatmıştı.
Albümü bulmakta hiç zorlanmayacaksınız. Diğer tüm zamanlar favorilerimle birlikte (Stanley Wilson'dan "No More Ghettos In America", Quads'dan "There Must Be Thousands", Don French'den "Lonely Saturday Night") rafın en sağında duruyor. Bugün, albümün çıkışından 23 yıl sonra, Undertones'un "Teenage Kicks"i hala tüm diğer plakların değerlendirilmesinde en büyük kıstastır benim için. Yeni yayınlanan can sıkıcı müziklerin gitgide daha fazla öfkeye, ama diğer yandan da gitgide daha karaktersiz bir çorbaya dönüşmesinden umutsuzluğa kapıldığım her seferinde "Teenage Kicks"i dinlerim ve iyi bir plağın nasıl olması gerektiğini hatırlarım.
Kendi çocuklarımdan tutun da, etrafta rastgeldiğim insanlara kadar herkes bu plakta ne bulduğumu soruyor. Bunun yanıtını henüz net olarak verebilmiş değilim, ama söyleyebildiğim tek şey şu: Bu plağı daha iyi hale getirebilmek için ona ekleyebileceğiniz ya da ondan çıkarabileceğiniz hiçbir şey yoktur.
Ne de olsa beni her dinlediğimde hala gözyaşlarına boğan bir kayıttan bahsediyorum. Bu şarkıyı her çalışımdan sonra aralık vermeden bir başka şarkı koyarım ki kendimi toparlayıp proğrama devam edebileyim. Eşim Sheila, ölümümden sonra mezartaşımda ismimin yanında "Teenage Kicks" sözlerinin yazılmasını istediğimi biliyor: "Yeniyetmelik düşleri. Mağlup etmek öyle zor ki!"
Bir insan daha ne ister...
2001 yılında John Peel, The Undertones grubunun "Teenage Kicks" şarkısının sözlerinin niye mezar taşına yazılmasını istediğini anlatmıştı.
Albümü bulmakta hiç zorlanmayacaksınız. Diğer tüm zamanlar favorilerimle birlikte (Stanley Wilson'dan "No More Ghettos In America", Quads'dan "There Must Be Thousands", Don French'den "Lonely Saturday Night") rafın en sağında duruyor. Bugün, albümün çıkışından 23 yıl sonra, Undertones'un "Teenage Kicks"i hala tüm diğer plakların değerlendirilmesinde en büyük kıstastır benim için. Yeni yayınlanan can sıkıcı müziklerin gitgide daha fazla öfkeye, ama diğer yandan da gitgide daha karaktersiz bir çorbaya dönüşmesinden umutsuzluğa kapıldığım her seferinde "Teenage Kicks"i dinlerim ve iyi bir plağın nasıl olması gerektiğini hatırlarım.
Kendi çocuklarımdan tutun da, etrafta rastgeldiğim insanlara kadar herkes bu plakta ne bulduğumu soruyor. Bunun yanıtını henüz net olarak verebilmiş değilim, ama söyleyebildiğim tek şey şu: Bu plağı daha iyi hale getirebilmek için ona ekleyebileceğiniz ya da ondan çıkarabileceğiniz hiçbir şey yoktur.
Ne de olsa beni her dinlediğimde hala gözyaşlarına boğan bir kayıttan bahsediyorum. Bu şarkıyı her çalışımdan sonra aralık vermeden bir başka şarkı koyarım ki kendimi toparlayıp proğrama devam edebileyim. Eşim Sheila, ölümümden sonra mezartaşımda ismimin yanında "Teenage Kicks" sözlerinin yazılmasını istediğimi biliyor: "Yeniyetmelik düşleri. Mağlup etmek öyle zor ki!"
Bir insan daha ne ister...
Undertones - Teenage Kicks
0 yorum:
Yorum Gönder