Beni kuru bir ağacın gövdesine hapsetseler de, başımın üstündeki gök parçasına bakmaktan başka yapacak bir işim olmasa da yavaş yavaş ona da alışacaktım. Hayat zaten alışmak değil mi? İnsanoğlununa verilmiş en büyük mucize ya da en lanet ceza: Alışmak... Bu alışkanlıklar dünyasında herkes kendinin mezarını kazıyor aslında.
O zaman önce birbirimizi gömelim, sonra alışmaya çalışalım. Biraz ıhlamur, biraz adaçayı ve bir tutam yalnızlık... Soğuk kış gecelerinin tek ilacı....
Molly Nilsson - The Lonely
0 yorum:
Yorum Gönder