Son Bakış

Çocuk çek kaşlarını
Onursuz şeyler üstünden
Kirpiğin yüzüne düşürme
Bütün dünyaya gövdenle
Gülümseme öyle
Ağıdımı bozacaksın

"Gülten Akın"

Darbede asılan gençlerin son mektuplarına bakın.
Deniz Gezmiş, "Baba.." diye başlamıştı yazmaya.

Hüseyin, "Babama, anneme, kardeşlerime ve yakın arkadaşlarıma.." diye girmişti söze.
Yusuf, darağacına giderken "Bütün akrabalarına.." hitap etmişti.
Necdet Adalı, "Sevgili anneciğim, babacığım.." demişti ilk satırda.
Erdal Eren’inkinde, "Sevgili annem, babam, kardeşlerim.." girizgâhı vardı.
Veysel Güney’inki de öyleydi.
Ali Aktaş’ınki de.
Kadir Tandoğan’ınki de. 
Ömer Yazgan’ınki de.
İlyas Has’ınki de...

Hemen hepsi son mektuplarını giderayak ana babalarına yazmıştı. Eşleri yoktu ki! Muhtemelen kavga içinde sevdalanacak vakit de bulamamışlardı. Bulabilenler de son kez "göreme"den, bir veda edemeden, musalla taşından uğurladı eşlerini..

Üzerinde "zulüm" yazılı bayrak, kuşaktan kuşağa, elden ele geze geze paçavraya dönmüştü; ama eziyet yarışı bitmiyordu bir türlü..

Hayali "Utanç müzesi" ni gezerken boş duvarlarda 50 yıl sonra yer alacak fotoğrafları getirdim gözümün önüne.

Bizden sonraki nesillerin, serginin sonunda "Neyse ki hepsi mazide kaldı" diyeceklerini ümit ediyorum..

İşte bugün vesilesiyle bu topraklara değmiş tüm genç kanlarının sahiplerine selam gönderiyorum..

Sezen Aksu - Son Bakış