Yıllar önce Cem Sorguç'un bu albüm üzerine yazdığı nefis yazı:
80'lerin tümüne mal olduğu düşünülen simli, hafif yüzeyin altında tüm masifliğiyle öyle isimler var ki, halen ruhumuzu, müzikal beğenimizi dürüp kaldırıyor. 70'lerin sonlarından itibaren hızını punk'tan alan ve "do it yourself" etiği içerisinde, nispeten sentetik bir sound'u da bünyesinde barındıran "new wave" ekolü, 80'lerde karanlık bir ifadeyle kulaklarımızı arşınladı. Britanya punk sahnesinden büyük oranda beslenen ve kah Amerikan art-punk'ını, kah İbiza rave ritüellerini referans belleyen Manchester Sound da müzik tarihi içerisinde kallavi bir cilt teşkil etti. Thatcher'ın 1979'da iktidara gelince ortaya koyduğu ekonomik-politik revizyonlarla oluşan krizin ve neo-liberalizmin toplumun büyük bir kesimine zerk ettiği umutsuzluk, karamsarlık, yarınsızlık, yoksulluk, punk'ın 70'lerdeki "tavır edalı" anarşizmin sağlam politik mesnetlerle nihilizme evrilmesine de neden oldu. Bir distopia içerisinde, donuk bakışlı, umutsuz, yalnız, ama idealist, yetenekli şahsiyetler karanlığı kendilerine ışık bellediler.
1977 Manchester'ında, Bowie'nin "Low" albümündeki "Warszawa" adlı parçadan yola çıkarak Warsaw ismiyle bir araya geldi Ian Curtis, Peter Cook, Bernard Sumner, Stephen Morris. Bir süre sonra, Karol Cetinsky'nin "The House Of Dolls" adlı kitabında geçen, Nazi toplama kamplarındaki personele hizmet veren fahişelerin barınakları için kullanılan "Joy Division" terimini isim bellediler. Nazi yanlısı ithamlarıyla karşı karşıya kaldılar. Böyle bir angajmanları yoktu. Mesela Sex Pistols gibi gruplar gamalı haç gibi faşizan sembollari direkt olarak kullanıyorlardı. Biraz da sembollerin manalarıyla oynayıp onları kırmak, "gösteren"i ayağa düşürüp "gösterilen"i kaale almamak zamanıydı.
1979 tarihli "Unknown Pleasures"adlı ilk albümlerinin oluşturduğu karanlık girdap, dinleyeni helezonuna dahi etti. Curtis'in epilepsi krizlerinin yoğunlaşması "She's Lost Control" adlı parçayı doğurdu. Curtis lirikleri yazarken de kişisel sıkıntılarını dolaylı yoldan ve tersinden anlatmanın yolunu denedi. Albümü turneler, konserler, iki Jon Peel Session izledi. Curtis'de kendini yoğun olarak hissettirmeye başlayan deprasyon, hastalık, uyuşturucu kullanımı, gündelik hayatı da, sahneyi de zorluyordu. 7 Nisan 1980'de yüksel doza başvurdu, yardım isteyince kurtuldu. 18 Mayıs 1980'de ise, bitmek üzere olan bir evlilik, kişisel çöküş, epilepsi krizleri ve deprasyonun bileşkesi içinde, videoda Werner Herzog'un "Stroszek" filmi, müzikçalarında Iggy Pop'un "Idiot" albümü, kendini astı Curtis. Ertesi gün karısı Deborah onu buldu.
"Closer" 1980 tarihli bir albüm. Kapakta, Bernard-Pierre Wolff'un İtalya'daki Staglieno Mezarlığı'nda çektiği canlı bir heykel kompozisyonu yer alıyor. Curtis'in son dönemindeki ruh halhttp://www.blogger.com/img/blank.gifinin izini de veriyor bu. Albüm, rock tarihinin en karanlık albümlerinden biri. Parça isimleri dahi, Curtis'in bu dünyadan artık ümidi kestiğini gösteriyor. Müthiş bir ilkel elektronik kurgu ve psychedelia. Hiddet, kırgınlık, çöküş, hayal kırıklığı. Endüstriyel hamlık. Ken Loach filmlerinden aşina olduğumuz, o kapanmış İngiliz ağır sanayi atölyeleri veya doklar içerisindeki atıl ekipmanlardan can sıkıntısıyla çıkarılan metal tınlamalar ve eko. Pas rengi sözler. "Closer", Joy Division'ın ve bir kuşağın o karanlık girdabının kapanma noktası.
80'lerin tümüne mal olduğu düşünülen simli, hafif yüzeyin altında tüm masifliğiyle öyle isimler var ki, halen ruhumuzu, müzikal beğenimizi dürüp kaldırıyor. 70'lerin sonlarından itibaren hızını punk'tan alan ve "do it yourself" etiği içerisinde, nispeten sentetik bir sound'u da bünyesinde barındıran "new wave" ekolü, 80'lerde karanlık bir ifadeyle kulaklarımızı arşınladı. Britanya punk sahnesinden büyük oranda beslenen ve kah Amerikan art-punk'ını, kah İbiza rave ritüellerini referans belleyen Manchester Sound da müzik tarihi içerisinde kallavi bir cilt teşkil etti. Thatcher'ın 1979'da iktidara gelince ortaya koyduğu ekonomik-politik revizyonlarla oluşan krizin ve neo-liberalizmin toplumun büyük bir kesimine zerk ettiği umutsuzluk, karamsarlık, yarınsızlık, yoksulluk, punk'ın 70'lerdeki "tavır edalı" anarşizmin sağlam politik mesnetlerle nihilizme evrilmesine de neden oldu. Bir distopia içerisinde, donuk bakışlı, umutsuz, yalnız, ama idealist, yetenekli şahsiyetler karanlığı kendilerine ışık bellediler.
1977 Manchester'ında, Bowie'nin "Low" albümündeki "Warszawa" adlı parçadan yola çıkarak Warsaw ismiyle bir araya geldi Ian Curtis, Peter Cook, Bernard Sumner, Stephen Morris. Bir süre sonra, Karol Cetinsky'nin "The House Of Dolls" adlı kitabında geçen, Nazi toplama kamplarındaki personele hizmet veren fahişelerin barınakları için kullanılan "Joy Division" terimini isim bellediler. Nazi yanlısı ithamlarıyla karşı karşıya kaldılar. Böyle bir angajmanları yoktu. Mesela Sex Pistols gibi gruplar gamalı haç gibi faşizan sembollari direkt olarak kullanıyorlardı. Biraz da sembollerin manalarıyla oynayıp onları kırmak, "gösteren"i ayağa düşürüp "gösterilen"i kaale almamak zamanıydı.
1979 tarihli "Unknown Pleasures"adlı ilk albümlerinin oluşturduğu karanlık girdap, dinleyeni helezonuna dahi etti. Curtis'in epilepsi krizlerinin yoğunlaşması "She's Lost Control" adlı parçayı doğurdu. Curtis lirikleri yazarken de kişisel sıkıntılarını dolaylı yoldan ve tersinden anlatmanın yolunu denedi. Albümü turneler, konserler, iki Jon Peel Session izledi. Curtis'de kendini yoğun olarak hissettirmeye başlayan deprasyon, hastalık, uyuşturucu kullanımı, gündelik hayatı da, sahneyi de zorluyordu. 7 Nisan 1980'de yüksel doza başvurdu, yardım isteyince kurtuldu. 18 Mayıs 1980'de ise, bitmek üzere olan bir evlilik, kişisel çöküş, epilepsi krizleri ve deprasyonun bileşkesi içinde, videoda Werner Herzog'un "Stroszek" filmi, müzikçalarında Iggy Pop'un "Idiot" albümü, kendini astı Curtis. Ertesi gün karısı Deborah onu buldu.
"Closer" 1980 tarihli bir albüm. Kapakta, Bernard-Pierre Wolff'un İtalya'daki Staglieno Mezarlığı'nda çektiği canlı bir heykel kompozisyonu yer alıyor. Curtis'in son dönemindeki ruh halhttp://www.blogger.com/img/blank.gifinin izini de veriyor bu. Albüm, rock tarihinin en karanlık albümlerinden biri. Parça isimleri dahi, Curtis'in bu dünyadan artık ümidi kestiğini gösteriyor. Müthiş bir ilkel elektronik kurgu ve psychedelia. Hiddet, kırgınlık, çöküş, hayal kırıklığı. Endüstriyel hamlık. Ken Loach filmlerinden aşina olduğumuz, o kapanmış İngiliz ağır sanayi atölyeleri veya doklar içerisindeki atıl ekipmanlardan can sıkıntısıyla çıkarılan metal tınlamalar ve eko. Pas rengi sözler. "Closer", Joy Division'ın ve bir kuşağın o karanlık girdabının kapanma noktası.
Joy Division - Dead Souls
1 yorum:
Yorum Gönder