Bahar esintileriyle uçuşan perdeler gibi, belleğimizde yer eden masum çocukluk hayallerinin karabasana dönüşmesi; yaz ortasında ansızın ve habersiz çıkıveren, ortalığı birbirine katan bir fırtınanın çıkması gibidir çocuklukta çok sevdiğimiz birisinin bir şekilde kaybedilmesi. Mıh gibi saplanan bir şeylerin açtığı, ömrümüz boyunca içimizi kanatan ama başkalarından özenle sakladığımız yaramızın şahidi olan ve bahar esintilerinin, yaz güneşinin ortasına birdenbire çöküveren sonbaharın kuşattığı hayatın, hep çocukluktaki o kayıp anında kalakalması hali...
Bazen öyledir işte..
0 yorum:
Yorum Gönder