Doğada her 100 kız çocuğuna karşılık 105 erkek doğuyor. İlk insandan beri değişmeyen bu oran, bazı doğal nedenlerden 104’e veya 106’ya 100 olabiliyor. Ancak bilim insanları bu eşiğin altında ya da üstünde doğum oranlarının dışarıdan müdahale anlamına geldiği konusunda hemfikir. Bu müdahale toplumların dengesini bozacak kadar vahim hale geldi.
Gazeteci Mara Hvistendahl, “Unnatural Selection” (Doğal Olmayan Seleksiyon) isimli kitabında kız çocuk doğumlarına yapılan müdahaleyi anlattı. Amerikan Wall Street Journal gazetesinin de geniş yer ayırdığı kitap, kız çocuk sayısının azalmasının nedenlerini ve olası sonuçlarını araştırıyor. Kızlar tercih edilmiyor. Hindistan’da bugün her 100 kız çocuğa karşılık 112 erkek dünyaya geliyor. Kız çocukların tercih edilmediği ve tek çocuk politikası nedeniyle ailelerin sık sık kürtaj yoluna gittiği Çin’de her 100 kız çocuğuna karşılık 121 erkek doğuyor. Bazı kasaba ve kentlerde bu oran 150’ye kadar çıkıyor.
Ancak Çin ve Hindistan tek suçlular değil! Azerbaycan’da 115 erkeğe, Gürcistan’da 118 erkeğe, Ermenistan’da 120 erkeğe karşılık 100 kız doğuyor. 1970’li yıllarda anne karnındaki bebeğin cinsiyetini öğrenmenin mümkün olduğu günlerden beri devam eden kız çocukları aldırma trendini istatistiki olarak inceleyen gazeteci, bugüne kadar dünyada 163 milyon kız çocuğun doğmadan aldırıldığını hesapladı. The Economist’in “100 milyon kız bebeğe ne oldu?” başlığıyla kapak yaptığı makaleye göre, büyük çoğunlukla Çin’de 100 milyon kız bebek ya daha doğar doğmaz öldürüldü ya doğmadan kürtaj yoluyla alındı ya da görmezden gelindi. The Economist, 100 milyon sayısına Çin’de tek çocuk politikası uygulanmadan önceki “doğan kız/erkek bebek oranı” verileriyle günümüzdeki oranları karşılaştırarak ulaşıyor. Ultrason, Hindistan ve Çin’de artık yoksulların bile ulaşabileceği bir teknoloji, dolayısıyla kız çocuk istemeyen aileler sıklıkla kürtaja başvuruyor. Hindistan’da ultrasonun reklamını yapan doktorlar, “Bugün 5000 rupi ödeyin, yarının 50000 rupisini kurtarın” diyerek evlenecek kızları için çeyiz masrafını karşılamak zorunda kalacak ailelere sesleniyor. Aynı zamanda, geliri yüksek ve daha iyi eğitimli ailelerin çocuklarında dengesizlik daha fazla oluyor çünkü daha az çocuk yapan bu aileler erkek çocuğu tercih ediyor.
Çinli yazar Xinran Xue, “Bilinmeyen Bir Çinli Anneden Mesaj” kitabında yeni doğan bir kız çocuğun öldürülmesine tanık olduğu anı şöyle anlatıyor: “Henüz mutfağa oturmuştuk ki yan odadaki kadının acı iniltisini duyduk: İçerden gelen çığlıklar yükseldikçe yükseldi. Sonra bir adam aksi bir sesle suçlarcasına ‘İşe yaramaz şey!’ dedi. Bir anda arkamdaki pis su kovasından bir ses duydum. Kovada bir ayak gördüm. Bu bir cinayet desem de yaşlı bir kadın ‘Buralarda kız çocuk doğurmak matah değildir, bu civarda erkek çocuk olmadan hayatta kalamazsın’ dedi.”
Gözümüz aydın bu dünyanın çivisi çoktan çıkmış, haberimiz yokmuş gibi davranmaya devam ediyoruz.
Gazeteci Mara Hvistendahl, “Unnatural Selection” (Doğal Olmayan Seleksiyon) isimli kitabında kız çocuk doğumlarına yapılan müdahaleyi anlattı. Amerikan Wall Street Journal gazetesinin de geniş yer ayırdığı kitap, kız çocuk sayısının azalmasının nedenlerini ve olası sonuçlarını araştırıyor. Kızlar tercih edilmiyor. Hindistan’da bugün her 100 kız çocuğa karşılık 112 erkek dünyaya geliyor. Kız çocukların tercih edilmediği ve tek çocuk politikası nedeniyle ailelerin sık sık kürtaj yoluna gittiği Çin’de her 100 kız çocuğuna karşılık 121 erkek doğuyor. Bazı kasaba ve kentlerde bu oran 150’ye kadar çıkıyor.
Ancak Çin ve Hindistan tek suçlular değil! Azerbaycan’da 115 erkeğe, Gürcistan’da 118 erkeğe, Ermenistan’da 120 erkeğe karşılık 100 kız doğuyor. 1970’li yıllarda anne karnındaki bebeğin cinsiyetini öğrenmenin mümkün olduğu günlerden beri devam eden kız çocukları aldırma trendini istatistiki olarak inceleyen gazeteci, bugüne kadar dünyada 163 milyon kız çocuğun doğmadan aldırıldığını hesapladı. The Economist’in “100 milyon kız bebeğe ne oldu?” başlığıyla kapak yaptığı makaleye göre, büyük çoğunlukla Çin’de 100 milyon kız bebek ya daha doğar doğmaz öldürüldü ya doğmadan kürtaj yoluyla alındı ya da görmezden gelindi. The Economist, 100 milyon sayısına Çin’de tek çocuk politikası uygulanmadan önceki “doğan kız/erkek bebek oranı” verileriyle günümüzdeki oranları karşılaştırarak ulaşıyor. Ultrason, Hindistan ve Çin’de artık yoksulların bile ulaşabileceği bir teknoloji, dolayısıyla kız çocuk istemeyen aileler sıklıkla kürtaja başvuruyor. Hindistan’da ultrasonun reklamını yapan doktorlar, “Bugün 5000 rupi ödeyin, yarının 50000 rupisini kurtarın” diyerek evlenecek kızları için çeyiz masrafını karşılamak zorunda kalacak ailelere sesleniyor. Aynı zamanda, geliri yüksek ve daha iyi eğitimli ailelerin çocuklarında dengesizlik daha fazla oluyor çünkü daha az çocuk yapan bu aileler erkek çocuğu tercih ediyor.
Çinli yazar Xinran Xue, “Bilinmeyen Bir Çinli Anneden Mesaj” kitabında yeni doğan bir kız çocuğun öldürülmesine tanık olduğu anı şöyle anlatıyor: “Henüz mutfağa oturmuştuk ki yan odadaki kadının acı iniltisini duyduk: İçerden gelen çığlıklar yükseldikçe yükseldi. Sonra bir adam aksi bir sesle suçlarcasına ‘İşe yaramaz şey!’ dedi. Bir anda arkamdaki pis su kovasından bir ses duydum. Kovada bir ayak gördüm. Bu bir cinayet desem de yaşlı bir kadın ‘Buralarda kız çocuk doğurmak matah değildir, bu civarda erkek çocuk olmadan hayatta kalamazsın’ dedi.”
Gözümüz aydın bu dünyanın çivisi çoktan çıkmış, haberimiz yokmuş gibi davranmaya devam ediyoruz.
Black Box Recorder - Child Psychology
0 yorum:
Yorum Gönder