MGMT (tahmin edildiği gibi Management okunuyor) Connecticut çıkışlı, Andrew VanWyngarden ve Ben Goldwaaser'dan oluşan iki kişilik bir proje. Yolları Connecticut'taki Wesleyan Üniversitesi'nin çimlerinde kesişmiş. Grup falan kurmaya niyetleri yokmuş, sadece birbirlerine sevdikleri müzikleri gösteriyorlarmış. Gel zaman git zaman, çimlerde aylaklık ederken fark ediyorlar ki, bugünkü müziklerine de ruh veren bazı ortak yönleri var. İkisi de mistik paganizmi ve minimal sesleri çok seviyorlar. Derken kampüste yoğun kıvamlı bir takım gösterilere başlıyorlar:"Bu sevimsiz, gürültülü elektronik şovları kaydetmek aklımızın ucundan bile geçmemişti. Her seferinde, canlı olarak çalabileceğimiz garip tekno loop'lar ve düzenlemeler oluşturarak yeni şarkılar yazar, sahneye çıkar ve 15 dakika çalardık millete. Çoğu canlı olarak, bilgisayara bağlı olmadan yapılırdı. Gitar pedallarına takılı bir turntable, bir radyo ve bildiğiniz teyple yani."
Ölümüne deneysel takılmayı kafasına koymuş olan ikilinin şovları kendilerine küçük bir hayran kitlesi kazandırıyor. O ilk hayranlarından bazıları, MGMT'nin ilk albümünü çıkarmak için Cantona Records isimli bir plak şirketi kuran bir grup üniversite öğrencisi. Şu an iTunes'da bulunabilen altı parçalık EP, "Time To Pretend" adıyla basılıyor. Oradan iki şarkı, "Oracular Spectacular"da da yer alıyor.
MGMT sound'u, ilk dinleyişte Flaming Lips ve Mercury Rev'i andırıyor (prodüktörleri, zamanında Flaming Lips için de çalışmış olan Dave Fridmann). Fakat bu kadar basit değil iş. "Oracular Specktacular", bir yandan Incredible String Band'in halüsinojen dünyasında beyaz tavşanı kovalıyor, Spacemen 3'nin psychedelic/space rock transına göz kırpıyor, diğer yandan Royal Trux'ın avangard endüstriyel romantisizminden sesler veriyor. Yani, biraz avant-indie-rock, biraz elektronik, biraz galam rock ve hiç de basmakalıp olmayan harikulade pop altyapıları.
Grubun çoğunlukla elektronik olarak üretilmiş daha önceki konserlerinin aksine," Oracular Spectacular" da capcanlı çalınmış elektro-gitar, bas gitar, davul, klavye kendini epey hissettiriyor.
İkilinin tek şarkı/tek şov tutumu, "Oracular Spectacular"ın parçalarında da geçerli. Albüm, alttan alta kendini hissettiren korkunç bir kaderden dem vuran hayalperest ve manifestik "Time To Pretend"le açılıyor. Finaliyse, kumsallarda ilkel bir yaşam tazrı süren ve sabahtan akşama sörf yapan gençlerin oluşturduğu bir tür post-apokaliptik geleceğin habercisi olan "Future Reflections" yapıyor. Yine bu ütopik gençliğin masumiyeti, tam büyümemek, yetişkinleşmemek üzerine kurulu diğer bir parça "Kids"..."4th Dimensional Transition" ise karanlık psychedelic vokalli bir parça. Albümün en ilginç parçalarından birisi olan "Pieces of What"ta, akustik bir Suede parçası dinliyor hissine kapılıyorsunuz. Albümün doruk noktalarından biri de, çok başarılı bir elektro-funk parçası gibi duran "Electric Feel"...
MGMT elemanlarından Andrew VanWyngarden, şu sıralar Of Montreal'den Kevin Barnes'la beraber bir proje üzerinde çalışıyor. MGMT'in 2005 sonlarında Of Monreal'le turneye çıktğını hatırlatalımve grup üyelerinin bir kehanetiyle bitirelim. "Çocuklar, anne-babalarının MP3 koleksiyonlarını miras alacaklar" diyorlar, "yirmi yıl içinde, insanlar bu MP3'leri dinleyecekler ve diyecekler ki, 'bu sound'u sevdim!.."
MGMT, geçmişin özünü süzen, geleceğe mesihlik eden ve bugünün nabzını oluşturan çok boyutlu bir halüsinojen dünyasına davet ediyor bizi.
"Bu yazım ROLL Dergisi Şubat 2008 126. sayıda yayınlanmıştır"
Ölümüne deneysel takılmayı kafasına koymuş olan ikilinin şovları kendilerine küçük bir hayran kitlesi kazandırıyor. O ilk hayranlarından bazıları, MGMT'nin ilk albümünü çıkarmak için Cantona Records isimli bir plak şirketi kuran bir grup üniversite öğrencisi. Şu an iTunes'da bulunabilen altı parçalık EP, "Time To Pretend" adıyla basılıyor. Oradan iki şarkı, "Oracular Spectacular"da da yer alıyor.
MGMT sound'u, ilk dinleyişte Flaming Lips ve Mercury Rev'i andırıyor (prodüktörleri, zamanında Flaming Lips için de çalışmış olan Dave Fridmann). Fakat bu kadar basit değil iş. "Oracular Specktacular", bir yandan Incredible String Band'in halüsinojen dünyasında beyaz tavşanı kovalıyor, Spacemen 3'nin psychedelic/space rock transına göz kırpıyor, diğer yandan Royal Trux'ın avangard endüstriyel romantisizminden sesler veriyor. Yani, biraz avant-indie-rock, biraz elektronik, biraz galam rock ve hiç de basmakalıp olmayan harikulade pop altyapıları.
Grubun çoğunlukla elektronik olarak üretilmiş daha önceki konserlerinin aksine," Oracular Spectacular" da capcanlı çalınmış elektro-gitar, bas gitar, davul, klavye kendini epey hissettiriyor.
İkilinin tek şarkı/tek şov tutumu, "Oracular Spectacular"ın parçalarında da geçerli. Albüm, alttan alta kendini hissettiren korkunç bir kaderden dem vuran hayalperest ve manifestik "Time To Pretend"le açılıyor. Finaliyse, kumsallarda ilkel bir yaşam tazrı süren ve sabahtan akşama sörf yapan gençlerin oluşturduğu bir tür post-apokaliptik geleceğin habercisi olan "Future Reflections" yapıyor. Yine bu ütopik gençliğin masumiyeti, tam büyümemek, yetişkinleşmemek üzerine kurulu diğer bir parça "Kids"..."4th Dimensional Transition" ise karanlık psychedelic vokalli bir parça. Albümün en ilginç parçalarından birisi olan "Pieces of What"ta, akustik bir Suede parçası dinliyor hissine kapılıyorsunuz. Albümün doruk noktalarından biri de, çok başarılı bir elektro-funk parçası gibi duran "Electric Feel"...
MGMT elemanlarından Andrew VanWyngarden, şu sıralar Of Montreal'den Kevin Barnes'la beraber bir proje üzerinde çalışıyor. MGMT'in 2005 sonlarında Of Monreal'le turneye çıktğını hatırlatalımve grup üyelerinin bir kehanetiyle bitirelim. "Çocuklar, anne-babalarının MP3 koleksiyonlarını miras alacaklar" diyorlar, "yirmi yıl içinde, insanlar bu MP3'leri dinleyecekler ve diyecekler ki, 'bu sound'u sevdim!.."
MGMT, geçmişin özünü süzen, geleceğe mesihlik eden ve bugünün nabzını oluşturan çok boyutlu bir halüsinojen dünyasına davet ediyor bizi.
"Bu yazım ROLL Dergisi Şubat 2008 126. sayıda yayınlanmıştır"
0 yorum:
Yorum Gönder