16.02.2015

Kadın Olmak!


"Kadınların ezelden beri bildiği kainatın dengelerini erkekler de anlamaya başladıkları zaman, dünya daha iyi bir yer olacaktır."

“Kızılderili Atasözü”

Kaç gündür Özgecan’ı düşünüyorum. 20 yaşında geleceğe dair umutları olan, koca bir dünya gibi gülen, pırıl pırıl bir kız çocuğu. Cinayete dair her ayrıntıyı öğrendikçe, daha çok midem bulanıyor, yemek yiyemiyorum, gece rüyalarıma giriyor ve en önemlisi öfkem katlanarak artıyor. Bu topraklar kadına şiddete, kadını öldürmeye sevdalı. Ama bu sefer ki çok vahşi, çok hunharca ve insanlık dışı. Düşünüyorum; şayet o kız benim kardeşim olsa, eşim olsa, sevdiğim kadın olsa, arkadaşım olsa ne olurdu diye? Düşündükçe daha derin bir çıkmaza saplanıyorum. Nerede hata yapıyoruz. Balık baştan kokar diyorlar? Başı sonu kalmamış, bildiğin kanalizasyon kokuyor her yer artık. Seni sevmeyen ölsün diyen şarkılarda büyüdük biz, ya benim olursun ya da kara toprağın lafını kader yaptık. Kadın bedeninden nemalanan türkülerde rakı içtik, hızımızı alamadık halay çektik. Erkektir elinin kiridir dedik, o kir hiç temizlenmedi. Filmlerde kötü yola düşen kadınları acıyarak izledik. Göster amcalara pipini dediler, pipileri putlaştırdık. Kızlara laf atmak erkeklik göstergesi oldu. Tanrıya isyan edercesine erkek adamın erkek çocuğu olur dedik. Kız çocuğu doğuran anneleri bir kenara ittik. Kızlarımıza İlkgül, Ayşe, Fatma, Songül dedik, baktık olmuyor YETER ismini koyduk. Utanmasak cahiliye döneminde olduğu gibi kız çocuklarını diri diri toprağa gömecektik. Töre dedik, namus dedik, saçı uzun aklı kısa dedik, kadın milletin içinde kahkaha atmayacak dedik, başıyla, saçıyla, etek boyuyla oynadık. Kadınları bir eşya gibi bir köşede sakladık. Karnından sıpayı, sırtından sopayı eksik etmedik. Yetinmedik maçlarda bile kadın bedeni üzerinden en okkalı küfürleri saydırdık. Atılan bir gole bile bu küfürler kadar sevinmedik. 

Bu coğrafya kadına şiddete, kadın öldürmeye sevdalı. Kimisi öldürülüp bavulla taşındı, kimisine tecavüz edildi, kimisinin yüzüne ibret-i alem için kezzap atıldı, kimisi yakıldı. Çok utandık kadınlardan. Sev dedikçe vurduk, birazcık anla dedikçe daha çok öküzleştik, öp dedikçe öldürdük. Sahi bu kadar zor mu erkek olmak? Yeri gelince kadın haklı diyebilmek. Bir kadına saygı duyacak kadar yürek taşımak. Bakın kocaman, mangal gibi bir yürek falan demiyorum, sadece içinde sevgi olan bir yürek. Boyutu bile önemli değil, sadece işlevi yeterli…

0 yorum:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...