15.02.2013

Son İstanbul

Ben de biliyorum; liman kentlerinin kimlikleri denizle öpüştükleri yerlerde gizlidir ve kıyıları altı şeritli yollarla boğmak, dudaklara beton dökmek, öpüşleri mühürlemektir. Haklısınız, kentlerimiz de yabancıyız şimdi; oysa o zamanlar yabancı kentlere göçmüş olsaydık bize dedikleri gibi, oraları belki aşina gelirdi. Bilmez miyim, elbette kızlarımız da sıkılıyorlar bizden; biz sıkılmadık mı annelerimizden? Hem onlar hiç değilse yaşlanmasını bilmişlerdi. Bizse hala en genç olma ve geleceğe ipotek koyma iddiasındayız. Yani büsbütün çekilmeziz. Onu da biliyorum; galiba asıl aşklarımız son yaşadıklarımızdı ve "En güzel aşk henüz yaşamadığım" demek gelmiyor ikimizin de içinden. Lütfen intihar etmeyiniz. Ya son İstanbul sizseniz?

"FERİDE ÇİÇEKOĞLU"

They Might Be Giants - İstanbul


1 yorum:

Sheydosh dedi ki...

Aktım gittim cümlelerde, doyamadım yeniden, yeniden okudum. Nasıl güzel bir anlatım, nasıl güzel bir hüzün, nasıl güzel bir yaratıcılık...

Nefis bir paylaşım olmuş, tadı damağımda kaldı.

Teşekkürler.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...