Aşk, ortaokul yaşlarında, ilkokul son sınıfta
başlayıp ortaokul son sınıfta falan biten bir his. Buna ilk aşk deniyor
ama, ilki sonu hepsi o, başka bir tane daha yok. Ondan sonra, onun
benzerlerini yaşıyor insan hayatta. Sigarayı ilk içtiğiniz
gün gibi: Ondan sonra devamlı sigara içiyorsunuz hayatınız boyunca,
alışıyorsunuz. Sonra sonra da, söndürmesini öğreniyorsunuz. Derken marka
değiştiriyorsunuz, filtreli alıyorsunuz, daha lüksünü, daha pahalısını
alıyorsunuz, askerde asker sigarası içiyorsunuz… Yani buna benzer bir
olay aşk, benim kanımca. Yani benim aşk üzerindeki düşüncelerim nev-i
şahsına münhasırdır. Onun için ilk son diye ayırmam, bence aşk bir defa
olur, ondan sonra onun değişik türlerini yaşar insan.
"Barış Manço"
Ve bu yazı HappyBlueMondays'de yayınladığım 1000. yazım...
Calvin Love – Destroyer
0 yorum:
Yorum Gönder