Rüya bitti

“Rüya bitti, her şey aynı kaldı. Yalnızca ben 30 yaşıma geldim ve çok sayıda insan saçını uzattı. Hepsi bu aslında." John Lennon, kuşağına biraz haksızlık ediyor bu meşhur deyişinde. Onların “Çiçek Enerjisi”  ile kıvılcımladıkları muhalefet sayesinde Vietnem savaşı daha erken bitti, zenci düşmanlığı geriletildi, saklı taşra faşizmi ortaya çıkarıldı, Fransa’da birkaç gün de olsa sokaklar ele geçirildi, alçak kariyeristler, taş kafa rektörler diz çöktürüldü, yeni ve eski kıtada eşcinsellere daha hoşgörülü davranılmaya başlandı. Bir gitar çığlığıyla Woodstock çayırında milyonlarca insan bir araya geldi. Seks önündeki geleneksel bütün sınırlamalar milletin gözü önünde kırıldı. Aile, ulusal kimlik ve din tabu olmaktan çıktı. Hindistan’a, Tibet’e otostop’la bisikletle, hatta atla, deveyle katar katar “kontra-misyonerler” gitti. Sovyetler’in Çekoslovakya ve Macaristan işgalleri samimiyetle ve anında lanetlendi. Binlerce genç askere gitmektense hapse girmeyi seçti. Cassius Clay de bu sıra askere gitmeyerek  unvanını feda etmişti.

Amerikalı hippiler savaş karşıtı gösterilerde tarihlerinde ilk kez kendi bayraklarını yaktılar. Bu nostalji sosyolojisi içinde Türkiye’nin yeri ne oldu acaba? kendi çapınca bu sürece uyanan 68 Treni’ni kuyruğundan da olsa yakalayanlar oldu tabii. O dönemin matbuatını biraz karıştıracak olursanız, her köşe başında hippilerin garabetliklerine dair haberlere rastlarsınız. Yerli hippilerin rüyası 12 Mart 1971 darbesine toslayıncaya kadar devam etti. Cunta gelir gelmez ilk iş olarak saçını uzatan gençleri eşek traşından geçirdi.

Jefferson Airplane - Somebody to Love

Austra - Woodstock